அம்மம்மா! என் அன்பு தம்பி மகள்... எனை ஆள பிறந்தவளின் ஆழம் பார்க்க ஆசை...

சென்னை எக்மோர் ரயில் நிலையத்தில் வந்து இறங்கி அரைமணி நேரம் ஆனது. தனது அண்ணன் மகன் ராமு வரவில்லையே என்று நின்று பார்த்துகொண்டிருந்தார் குமார். கொஞ்ச நேரத்தில் மிகவும் கடுப்பாகி போனார். அண்ணன் மகன் வரவில்லை என்று அல்ல. அதற்கு காரணம் அங்கே அவர் கண்ட சில காட்சிகள்.
ஆம் குருக்கும் நெடுக்குமாக சுடிதார் பெண் குட்டிகள் சாடி சென்று கொண்டிருந்தனர். அனைவரும் நல்ல வடிவம் கொண்ட சிக்கென்று இருந்தனர். முக வடிவங்கள், முதல் பார்வையில் மையக்கும் இரு துருவ அசைவுகள், அம்மம்மா பித்து பிடிக்கவைக்கும் பிட்ட அசைவுகள் எல்லாமே அசையும் அசைவங்கள் தான்.
படிக்கட்டு எதுகென்று இன்றுதான் அவருக்கு புரிந்தது. கடைசியாக ஓருத்தி அதில் ஏறி போகும் போது அவர் வாய் முனுமுனுத்தது. அதுடன் அவளது கால் கொலுசு ஒசை இலயித்தது. அவர், போட்டா இவள மாதிரி ஒருத்திய போடனும் இல்லாட்டி அவள போட்டவன் சு...ய ஊம்....லாம் என்று சொல்லி முடிக்க. ....நான்தான், என்று ஒரு குரல் கேட்டது. அதற்குள் அவள் படியேறி போய்விட்டாள். சலித்து கொண்டே அவனுடன் சென்று விட்டார், ஆனால் அந்த சந்தன நிர ஆடைகாரி இன்னும் தின்று போட்டாள்.